در کنار همه‌ی معروفات و خوبی‌ها، مفاسد فراوانی نیز وجود دارد که باید برای محو آن‌ها فکری کرد.

 ستاد احیاى امر به معروف‏
 به فکرم رسید، اکنون که خداوند توفیق تشکیل ستاد اقامه نماز را به ما داد و توانستیم میلیون‌ها جلد کتاب نماز در سطوح مختلف تهیه، تکثیر و توزیع کنیم و فرهنگ نماز را گسترش دهیم، دوستانى را پیدا کنیم تا براى زکات و امر به معروف نیز کارى فرهنگى انجام دهیم.
 به جمع فضلاى قم - که از شاگردان شهید آیت الله بهشتى و قدوسى - رفتم و ناله‌‏اى زدم و همراهانى پیدا کردم. با آیت الله جنتى ستاد احیاى امر به معروف را تشکیل دادیم و کار را شروع کردیم. از خداوند هم توفیق خواستیم. در این ستاد، هر یک از دوستان کارى را به عهده گرفت و سهم من هم کار فرهنگى و تبلیغى شد. لازم دانستم کتابى در این زمینه بنویسم. این کتاب تکمیل پانزده جلسه درسهایى از قرآن است که در تلویزیون پیرامون امر به معروف داشته‌‏ام. در این کتاب، علاوه بر اهمیت موضوع و آثار شوم ترک آن، به شیوه‌ها و وظایف آمران به معروف و نیز علاوه بر آیات و روایات، به مسائل اجتماعى و حکومتى و روانى که مربوط به این فریضه مى‌‏شود اشاراتى شده است.

یکى از معروف‏‌ها برپایى نماز است که بحمدالله در جامعه ما گسترش یافته است. امروز که این کلمات را مى‌‏نویسم، ده‌‏ها هزار نماز جماعت به طور آزاد در مراکز آموزشى، میادین ورزشى، پادگان‌ها، ادارات و کارخانجات بر پا مى‌‏شود.
 معروف دیگر، توجه به قرآن است که صدها هزار نفر از این نسل به آموزش و حفظ و مفاهیم آن رو آورده‏اند.
 معروف دیگر، پیشرفتهاى علمى، ابتکارات، اختراعات، برنده‌‏شدن در مسابقات علمى و از همه مهم‏‌تر پیروزى رزمندگان در هشت سال دفاع مقدس و خنثى کردن توطئه‌‏ها و توسعه کتابخانه‏‌ها و دانشگاه‌ها و کم شدن بى‌سوادى و افزایش خدمات بهداشتى و علمى، رفاهى و... است.

اما در کنار همه این‌ها، مفاسد فراوانى نیز وجود دارد که باید براى محو آن‌ها فکرى کرد.
 نکته قابل توجه این‌که، معروف و منکرهاى هر گروه و دستگاهى را مؤمنان واقعى آن نظام بهتر مى‏‌شناسند؛ یعنى فرمانده یک ارتش، بهتر از هر کس معروف و منکر پادگان را مى‌‏شناسد. اگر او با هم‌فکران مؤمن خود جلساتى در جهت گسترش معروف و جلوگیرى از منکرات تشکیل دهد، با امدادهاى الهى مى‏‌تواند پادگان را به یک محیط بسیار سالم تبدیل کند. هم‌چنین معتمدین بازار، مدیران کارخانه‏‌ها، پیرمردان روستاها، قهرمانان ورزشکار، اساتید دانشگاه‌‏ها، معلمان دلسوز و مسئولین نظام، هر یک در هر رتبه‌‏اى که هستند، به خاطر محبوبیت و تخصص و سابقه و شناخت عمیق از جزئیات، بیش از هرکس مى‌‏توانند معروف را گسترش دهند؛ لذا قرآن، امر به معروف و نهى از منکر را بیشتر به دوش کسانى گذاشته، که از امکانات ویژه‏‌اى برخودارند؛ زیرا مردم از این افراد حرف شنوى بیشترى دارند.¹

1) الذین ان مکناهم فى الارض اقامواالصلوة و اتواالزکاة و امروا بالمعروف و نهوا عن المنکر. حج /41.

    کتاب امر به معروف و نهی از منکر حجت الاسلام قرآئتی

هدف، عبارت شد از انجام این واجب

بنده به نظرم این‌طور میرسد: کسانی که گفته‌اند «هدف، حکومت بود»، یا «هدف، شهادت بود»، میان هدف و نتیجه، خَلط کرده‌اند. نخیر؛ هدف، اینها نبود. امام حسین علیه‌السّلام، هدف دیگری داشت؛ منتها رسیدن به آن هدف دیگر، حرکتی را میطلبید که این حرکت، یکی از دو نتیجه را داشت: «حکومت»، یا «شهادت».
اگر بخواهیم هدف امام حسین علیه‌السّلام را بیان کنیم، باید این‌طور بگوییم که هدف آن بزرگوار عبارت بود از انجام دادن یک واجب عظیم از واجبات دین

اریـد ان امـر بالمـعـــروف و انـهی عـــن المنکـــــر

بیانات حضرت امام خامنه‌ای پیرامون هدف قیام امام حسین(ع) _ خطبه‌های نماز جمعه سال 1374

دریافت فایل صوتی

و تواصوا بالحق، همان امر به معروف است

با یک نگاه گذرا به سوره مبارکه والعصر می‌فهمیم که :
 بر خلاف گمان انسان که خیال می‌کند هر روز به عمرش افزوده مى‏‌شود، هر روز که مى‏‌گذرد از سرمایه او کاسته مى‏‌شود؛ پدر بزرگ‏‌ها در حقیقت «پدر کوچک» هستند و نوزادها که عمرى در پیش دارند، بیش‌ترین سرمایه‏‌ها را دارا مى‏‌باشند. به زمان سوگند که انسان هم‌چون یخ هر لحظه در حال آب شدن است (وَالْعَصْرِ اِنَّ اْلاِنْسانَ لَفى‏ خُسْرٍ) پس در برابر به هدر رفتن عمر باید چیزى بهتر از عمر به دست آوریم. مال و مقام و مدال بهتر از عمر نیست. آن‌چه بهتر از عمر ماست، ایمان و عمل صالح است (اِلاّالْذینَ امَنوا و عَمِلواالْصالِحاتِ). ایمان و کار نیک اگر توسعه پیدا نکند، ارزشى نخواهد داشت. بنابراین، باید دیگران را نیز به ایمان و عمل صالح سفارش و دعوت کنیم (وَ تَواصَوْا بِالْحَقِّ)؛ البته پیمودن این راه، مشکلاتى در بر خواهد داشت؛ یعنى اگر بخواهیم مردم را به خیر و معروف دعوت کنیم و از مفاسد و انحرافاتى که دارند، باز داریم، احتمال دارد که برخوردهاى ناگوارى پیش آید؛ ولى به هر حال باید با پشتکار این راه را بپیماییم (وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ).
 کوتاه سخن اینکه هستى براى ما آفریده شده است و هر روز که از عمرمان کاسته مى‌‌‏شود، اگر چیزى ذخیره نکنیم، در این بازار هستى باخته‌ایم. بهترین ذخیره‏‌ها ایمان و عمل صالح و سفارش کردن دیگران به حق و صبر است. سفارش به حق، همان امر به‌ معروف است که شامل فکر حق، حرف حق، قانون حق، رهبر حق، حکومت حق مى‏‌شود؛ یعنى باید هر روز معروف‏‌ها را گسترش دهیم و از مفاسد و منکرها جلوگیرى کنیم.
 در زمان ما، با رهبرى امام خمینى _{رضوان الله تعالى علیه} و خون شهدا، بزرگترین منکر (طاغوت و سلطه آمریکا) محو و بزرگترین معروف (استقلال، آزادى، جمهورى اسلامى) بر پا شد.
 ولى این بنا و ساختمان نیاز به حفاظت دارد. اگر دیوارى بندکشى نشود، آجرها و سنگ‌هاى آن یکى پس از دیگرى فرو مى‏‌ریزد.
 به هر حال امام خمینى و شهداى عزیز، نظامى ساخته و به دست ما سپرده‏‌اند و این ما هستیم که باید از آن به‌خوبى پاسدارى کنیم؛ هر جا فسادى دیدیم، فریاد بزنیم و آن را بیان کنیم. هم‌چنین، هر روز معروفى را گسترش دهیم.

برگرفته از کتاب امر به معروف و نهی از منکر حجت الاسلام محسن قرائتی

نهی از منکر

امروز با خانواده رفتیم به یک بوستانی. بعد از چادر زدن و نشستن، کمی نگذشته بود که چند مرد کمی آن‌طرف‌تر نشستند. در بین آن‌ها یک میان‌سال هم بود. بعد از گذشت چند دقیقه یکی از جوان‌ها که دراز کشیده بود لباسش بالا رفته و شلوارش هم کمی پایین آمده بود. رفتم خیلی محترمانه گفتم که لباست این‌طور شده و آن‌جا خانواده است و آن‌بنده‌ی خدا هم قبول کرد. بعد از چند دقیقه اتفاقی (که داشتم دنبال یکی از همراهان می‌گشتم) دیدم جوانی دیگر آمد و با پایش طوری لباس این جوان را بالا زد که مثلا چرا این‌طور گفته و چه ربطی دارد و حالا دیگه وضع بدتر شده‌بود. خلاصه من‌هم دوباره رفتم و تذکر دادم. جوان دوم که دید من تنها هستم با پررویی آمد و با لحنی جانبدارانه گفت: به تو چه ربطی دارد و این‌جا پارک است و از این حرف‌ها. البته من هم جواب‌ها را می‌دادم. من هم می‌گفتم: چون این‌جا پارک است باید مراعات کنی وگرنه برو خانه‌تان و شلوارت را دربیاور اگر کسی حرفی زد. خلاصه صداها بالا می‌رفت تا این‌که یکی از همراه‌ها که رفته بود دنبال کاری برگشت. این‌ها آرام‌تر کردند. ولی هم‌چنان (به نظرم) قصد درگیری داشت ولی بزرگ‌تر آن‌ها با گفتن حق با شماست موضوع را فیصله داد.

پیامی غیر بازرگانی

امروز داشتم آمار بازدید و چند تا بازدید کننده داشته و این‌ها رو تفصیلا می‌دیدم. نگاه کردم و دیدم که صد درصد جستجو‌ی انجام شده‌ی منتهی به این وبلاگ از گوگل بوده.

من یادآوری می‌کنم تبلیغ ضد دین و چندتاحرکت این شرکت رو.

  این‌که گوگل همان شرکتی است که فیلم اهانت به پیغمبر رو حذف نکرد به بهانه‌ی آزادی در اشتراک گذاری محتوا، باعث نشر این موضوع شد.

 و این که گوگل نگفت "خلیج فارس" از ابتدا همین نام را داشته و اقدام به برگزاری یک نظرسنجی کرد که آی بیاید رای بدید، این‌جا خلیج فارس است یا خلیج عربی (http://www.persianorarabiangulf.com)

البته بنده منکر این نیستم جستجوی هوشمند و خوبیه. ولی حتما می‌شه استفاده نکرد؛

پیشنهاد: یه جستجوگر ایرانی با نام پارسی‌جو وجود داره که حالا اگه نگیم امکاناتش مثل گوگل هستش ولی خوبه. یک امکان جدید هم هست که شما توی فایل‌های صوتی جستجو می‌کنین.

البته در آخر هم باید نقش رژیم جعلی اسراییل و صهیونیستی بودن شرکت را نادیده نگرفت.