1 - نجات از قهر خدا
امیرالمؤمنین‌علیه‌السلام فرمود: هر کس منکر و خلافى را دید و قلباً از آن ناراحت شد، همانا از قهر خدا نجات پیدا کرده و تن به سلامت برده است؛ و هر کس با زبان از کار خلاف نهى کرد، به پاداش رسیده است.
2 - بهره از الطاف خدا
هر کس با شمشیر و قوت و قدرت براى عزت کلمة الله قیام کند، به واقعیت الطاف الهى رسیده است.(1)
هر کس بدعت‌گزارى را با نهى از منکر بترساند، خداوند قلبش را از ایمان پر کند؛ ولى اگر نسبت به او نرمش نشان دهد، قانون خدا را تحقیر کرده است.
3 - نشانه بهترین بودن
پیامبر اکرم صلوه‌الله‌علیه فرمود: بهترین مردم کسى است که مردم را به معروف دعوت کند.(2)
و برعکس، اگر کسى در برابر معروف و منکر هیچ گونه احساسى نداشته باشد، انسانیت او دگرگون شده است؛ به‌نحوى که دیگر حرف خیرى را نمىپذیرد.(3)
4 - اثر امر به معروف در خود انسان
حضرت على (ع) به فرزندش فرمود: امر به معروف کن تا اهل معروف باشى.(34)
آرى! همان‌گونه که هرکس لباس مىشوید، دست خودش نیز پاک مىشود، کسى که مردم را به خیر دعوت مىکند، به طور طبیعى سعى مىکند تا خودش نیز به آن کارى عمل کند که به دیگران سفارش مىکند.
5 - شرکت در همه ثواب‌ها
در روایات متعدد مىخوانیم: هر کس مردم را به کار خیر راهنمائى و سفارش و دعوت کند و مردم به خاطر دعوت او آن کار را انجام دهند، دعوت کننده در پاداش شریک مىشود؛ بدون آن‌که از اجر دیگرى کاسته شود.
هر کس دیگرى را به کار خلاف و انحراف دعوت کند، در کیفر مفاسد او شریک است. بنابراین، کسى که امر به معروف مىکند، در پاداش همه کارهایى که مردم به خاطر دعوتش انجام مىدهند شریک است.(5)
1) من راى منکراً فانکره بقلبه فقد برى و سلم و من انکره بلسانه فقد اجر فهو افضل من صاحبه و من انکره بالسیف لتکون کلمة الله هى العلیا فذلک الذى اصاب (وسایل 11 ص 405).
2) نهج الفصاحه، جمله 8499 خیر الناس ... آمرهم بالمعروف.
3) جعل اعلاه اسفله و لا یقبل خیراً ابداً (بحار 97، ص 72).
4) و امر بالمعروف تکن اهله، (نهج البلاغه، نامه 31).
5) بحار، جلد 97، ص 87 - وسائل 11، ص 398، نهج الفصاحه، جمله 1026 (من امر بمعروف و نهى عن منکر او دل على خیر فهو شریک و من امر بسوء او دل علیه او اشار به فهو شریک).
