ناصر ابدام متولد محلهی ابوذر- محلهای که بین مردم به فلاح مشهور است. محلهای در جنوب تهران.
کودکی متولد چهارم شهریور ماه سال ۱۳۵۴ در خانوادهای مذهبی و متدین. پدر این کودک از رزمندگان دفاع مقدس بود. دفاعی برای دین و ناموس و وطن. اهل نماز جماعت؛ میگفتند همیشه در نماز جماعت شرکت میکرد. میگفتند بچه هیئتیست. میگفتند اهل نماز شب است- میگفتند عاشق امام است. و خیلی چیزهای دیگر که میگفتند. عضو بسیج هم شده بود. اخلاق خوشی داشت و به همین خاطر بچههای محل دوستش داشتند.
جمعهی شهریور ماه سال شصت و نه (۶۹/۰۶/۳۱) که از نماز جمعه برمیگشت، در پارک لاله چند جوان را در حال مزاحمت ناموس مردم دید. کوچک بود ولی با دل بزرگش جلو رفت و با کارش شد جانشین خدا روی زمین. امر به معروف کرد و نهی از منکر. ولی آنان با چاقو به ناصر حمله کردند. پس از چندی پیکر مجروح ناصر را مردم به بیمارستان بردند. پیکری که از جراحت پهلو و قلب غرق به خون بود. پیکری که دیگر ناصر را همراهی نکرد. شاید دیگر توان تحمل این روح بزرگ را نداشت. ناصر پس از پانزده سال و بیست و هفت روز با این دنیا وداع کرد و دعوت حق را لبیک گفت.
ناصر اولین شهید در راه امر به معروف و نهی از منکر است.
بچه محلی هستیم