مأموریت جوان مؤمن انقلابی برای پیشرفت کشور

  ۱. با «تقویت ارتباط با خدا» بر محیط خود اثر بگذارید نه با «سیاسی‌کاری»

  ۲. امر به معروف و نهی از منکر را ترک نکنید.
شاید نقطه‌ی تلاقی «ایمان به اسلام» و «انقلابی بودن» جوان، امر واجب، اما فراموش‌شده و مهجور «امر به معروف و نهی از منکر» باشد. رهبر انقلاب در این خصوص فرموده‌اند:
«دشمن از راه اشاعه‌ی فرهنگ غلط -فرهنگ فساد و فحشا- سعی می‌کند جوان‌های ما را از ما بگیرد. کاری که دشمن از لحاظ فرهنگی می‌کند، یک «تهاجم‌ فرهنگی»، بلکه باید گفت یک «شبیخون فرهنگی»، یک «غارت فرهنگی» و یک «قتل عام فرهنگی» است. امروز دشمن این کار را با ما می‌کند. چه کسی می‌تواند ازاین فضیلت‌ها دفاع کند؟ آن جوان مؤمنی که دل به دنیا نبسته، دل به منافع شخصی نبسته و می‌تواند بایستد و از فضیلت‌ها دفاع کند. کسی که خودش آلوده و گرفتار است که نمی‌تواند از فضیلت‌ها دفاع کند! این جوان بااخلاص می‌تواند دفاع کند. این جوان، از انقلاب، از اسلام، از فضایل و ارزش‌های اسلامی می‌تواند دفاع کند. لذا، چندی پیش گفتم: «همه امر به معروف و نهی از منکر کنند.» الآن هم عرض می‌کنم: نهی از منکر کنید. این واجب است. این مسئولیت شرعی شماست. امروز مسئولیت انقلابی و سیاسی شما هم هست.»^۱

  ۳. تاریخ معاصر را بخوانید.
  ۴. کار فرهنگی را گسترش بدهید.
  ۵. نظام سلطه را تحلیل کنید.
  ۶. با مشکلات بسازید.
  ۷. به هیچ کس ظلم نکنید.
  ۸. پرچم گفتمان عدالت‌خواهی را بالا نگهدارید.
  ۹. زودرنجی ممنوع!
 ۱۰. با معنویات بنیه‌ی دینی و انقلابی خود را قوی کنید.
 ۱۱. بت‌های علوم انسانی را پرستش نکنید.
 ۱۲. با هم دوست و رفیق باشید.

----------------------------------------------

۱. بیانات رهبر انقلاب در جلسه‌ی پرسش و پاسخ دانشگاه تهران، ۱۳۷۷/۲/۲۲

۲. منبع

و تواصوا بالحق، همان امر به معروف است

با یک نگاه گذرا به سوره مبارکه والعصر می‌فهمیم که :
 بر خلاف گمان انسان که خیال می‌کند هر روز به عمرش افزوده مى‏‌شود، هر روز که مى‏‌گذرد از سرمایه او کاسته مى‏‌شود؛ پدر بزرگ‏‌ها در حقیقت «پدر کوچک» هستند و نوزادها که عمرى در پیش دارند، بیش‌ترین سرمایه‏‌ها را دارا مى‏‌باشند. به زمان سوگند که انسان هم‌چون یخ هر لحظه در حال آب شدن است (وَالْعَصْرِ اِنَّ اْلاِنْسانَ لَفى‏ خُسْرٍ) پس در برابر به هدر رفتن عمر باید چیزى بهتر از عمر به دست آوریم. مال و مقام و مدال بهتر از عمر نیست. آن‌چه بهتر از عمر ماست، ایمان و عمل صالح است (اِلاّالْذینَ امَنوا و عَمِلواالْصالِحاتِ). ایمان و کار نیک اگر توسعه پیدا نکند، ارزشى نخواهد داشت. بنابراین، باید دیگران را نیز به ایمان و عمل صالح سفارش و دعوت کنیم (وَ تَواصَوْا بِالْحَقِّ)؛ البته پیمودن این راه، مشکلاتى در بر خواهد داشت؛ یعنى اگر بخواهیم مردم را به خیر و معروف دعوت کنیم و از مفاسد و انحرافاتى که دارند، باز داریم، احتمال دارد که برخوردهاى ناگوارى پیش آید؛ ولى به هر حال باید با پشتکار این راه را بپیماییم (وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ).
 کوتاه سخن اینکه هستى براى ما آفریده شده است و هر روز که از عمرمان کاسته مى‌‌‏شود، اگر چیزى ذخیره نکنیم، در این بازار هستى باخته‌ایم. بهترین ذخیره‏‌ها ایمان و عمل صالح و سفارش کردن دیگران به حق و صبر است. سفارش به حق، همان امر به‌ معروف است که شامل فکر حق، حرف حق، قانون حق، رهبر حق، حکومت حق مى‏‌شود؛ یعنى باید هر روز معروف‏‌ها را گسترش دهیم و از مفاسد و منکرها جلوگیرى کنیم.
 در زمان ما، با رهبرى امام خمینى _{رضوان الله تعالى علیه} و خون شهدا، بزرگترین منکر (طاغوت و سلطه آمریکا) محو و بزرگترین معروف (استقلال، آزادى، جمهورى اسلامى) بر پا شد.
 ولى این بنا و ساختمان نیاز به حفاظت دارد. اگر دیوارى بندکشى نشود، آجرها و سنگ‌هاى آن یکى پس از دیگرى فرو مى‏‌ریزد.
 به هر حال امام خمینى و شهداى عزیز، نظامى ساخته و به دست ما سپرده‏‌اند و این ما هستیم که باید از آن به‌خوبى پاسدارى کنیم؛ هر جا فسادى دیدیم، فریاد بزنیم و آن را بیان کنیم. هم‌چنین، هر روز معروفى را گسترش دهیم.

برگرفته از کتاب امر به معروف و نهی از منکر حجت الاسلام محسن قرائتی

معنای امر به معروف

استاد در فرمایشات‌شان (هشتم و نهم فروردین سال 92) پیرامون این واجب مسایلی را مطرح نمودند که به چند مورد مطروحه اشاره می‌کنیم.

متاسفانه مصادیق امر به معروف و نهی از منکر به درستی در جامعه اسلام معرفی و تبیین نشده است چرا که همه افراد در جامعه باید نسبت به اشاعه امر به معروف و نهی از منکر احساس وظیفه کنند و با نهادینه کردن فریضه امر به معروف و نهی از منکر به عنوان یک گفتمان حاکم در جامعه می‌توان احساس مسؤولیت عمومی برای اجرای آن را افزایش داد.

نهادینه کردن فریضه امر به معروف و نهی از منکر مصداق بارز سبک زندگی اهل بیت (ع) است و با تبیین زندگی آن ها در جامعه می‌توان این فریضه را در جامعه پیاده کرد.

شیعه با جامعه خنثی مخالف است و بر دو اصل موضع داشتن انسان در جامعه و موضع داشتن فرد با حق تاکید دارد نمی تواند در برابر صلاح و فساد در حوزه نظری و عملی بی‌تفاوت باشد.

در برخی از جوامع و کشورهایی که همجنس گرایی و ازدواج دو همجنس با یکدیگر جزء حقوق بشری آنها محسوب می‌شود به این دلیل است که فساد در آن جوامع آنقدر گسترش یافته که این نوع منکر جزئی از حقوق مفسدان شده و اگر فردی به این رفتار اعتراضی داشته باشد می‌گویند ضدحقوق بشر حرف زد.

تبری و تولی در ولایت بر اثر حب و بغض شخصی نیست و تفاوت مومن با بقیه در این است که دوستی و حب و بغضش بر اساس منافع شخصی اش نیست بلکه بر اساس حق است.

امر به معروف و نهی از منکر در ادامه ولایت است و یک مسلمان با ایمان نباید فکر کند فقط با خواندن نماز و روزه گرفتن دیگر هیچ مسؤولیتی بر عهده ندارد و این درحالی است که برخی از افراد به یکدیگر فحش روشنفکری می دهند و این کارها را با دین داری قابل جمع می‌دانند و همه این مسائل نشان می‌دهد برخی کارها بر اثر مسائل فرهنگی است.