با یک نگاه گذرا به سوره مبارکه والعصر می‌فهمیم که :
 بر خلاف گمان انسان که خیال می‌کند هر روز به عمرش افزوده مى‏‌شود، هر روز که مى‏‌گذرد از سرمایه او کاسته مى‏‌شود؛ پدر بزرگ‏‌ها در حقیقت «پدر کوچک» هستند و نوزادها که عمرى در پیش دارند، بیش‌ترین سرمایه‏‌ها را دارا مى‏‌باشند. به زمان سوگند که انسان هم‌چون یخ هر لحظه در حال آب شدن است (وَالْعَصْرِ اِنَّ اْلاِنْسانَ لَفى‏ خُسْرٍ) پس در برابر به هدر رفتن عمر باید چیزى بهتر از عمر به دست آوریم. مال و مقام و مدال بهتر از عمر نیست. آن‌چه بهتر از عمر ماست، ایمان و عمل صالح است (اِلاّالْذینَ امَنوا و عَمِلواالْصالِحاتِ). ایمان و کار نیک اگر توسعه پیدا نکند، ارزشى نخواهد داشت. بنابراین، باید دیگران را نیز به ایمان و عمل صالح سفارش و دعوت کنیم (وَ تَواصَوْا بِالْحَقِّ)؛ البته پیمودن این راه، مشکلاتى در بر خواهد داشت؛ یعنى اگر بخواهیم مردم را به خیر و معروف دعوت کنیم و از مفاسد و انحرافاتى که دارند، باز داریم، احتمال دارد که برخوردهاى ناگوارى پیش آید؛ ولى به هر حال باید با پشتکار این راه را بپیماییم (وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ).
 کوتاه سخن اینکه هستى براى ما آفریده شده است و هر روز که از عمرمان کاسته مى‌‌‏شود، اگر چیزى ذخیره نکنیم، در این بازار هستى باخته‌ایم. بهترین ذخیره‏‌ها ایمان و عمل صالح و سفارش کردن دیگران به حق و صبر است. سفارش به حق، همان امر به‌ معروف است که شامل فکر حق، حرف حق، قانون حق، رهبر حق، حکومت حق مى‏‌شود؛ یعنى باید هر روز معروف‏‌ها را گسترش دهیم و از مفاسد و منکرها جلوگیرى کنیم.
 در زمان ما، با رهبرى امام خمینى رضوان الله تعالى علیه و خون شهدا، بزرگترین منکر (طاغوت و سلطه آمریکا) محو و بزرگترین معروف (استقلال، آزادى، جمهورى اسلامى) بر پا شد.
 ولى این بنا و ساختمان نیاز به حفاظت دارد. اگر دیوارى بندکشى نشود، آجرها و سنگ‌هاى آن یکى پس از دیگرى فرو مى‏‌ریزد.
 به هر حال امام خمینى و شهداى عزیز، نظامى ساخته و به دست ما سپرده‏‌اند و این ما هستیم که باید از آن به‌خوبى پاسدارى کنیم؛ هر جا فسادى دیدیم، فریاد بزنیم و آن را بیان کنیم. هم‌چنین، هر روز معروفى را گسترش دهیم.



برگرفته از کتاب امر به معروف و نهی از منکر حجت الاسلام محسن قرائتی